Οι ΑΠΕ διαφημίζονται σαν "καθαρή", "αειφόρα" (και άλλες όμορφες λέξεις) "ηλεκτροδότηση". Δυστυχώς, δεν είναι ηλεκτροδότηση, είναι ...κάτι άλλο. Για να το καταλάβει κανείς, χρειάζονται λίγες γνώσεις για την ηλεκτροδότηση (δηλαδή για την ηλεκτροπαραγωγή και για τα δίκτυα μεταφοράς). Επίσης, λίγες γνώσεις για την ενέργεια, λίγα οικονομικά, επενδυτικά, περιβαλλοντικά, ρυθμιστικά, νομικά. Εάν αυτά ακούγονται "πολύπλοκα", υπάρχει ένας πολύ πιο απλός τρόπος να καταλάβουμε τι κάνουν και τι δεν κάνουν οι ΑΠΕ: Να δούμε τι πραγματικά έχουν κάνει σε χώρες που βάζουν πολλές ΑΠΕ, τι κάνουν στην χώρα μας, στον λογαριασμό του ρεύματος και στην ανεπάρκεια ηλεκτροδότησης που συνεπάγονται.
Το ένα και μοναδικό και πιο απλό επιχείρημα κατά των ΑΠΕ είναι η "ιστορία" τους:
Οι ΑΠΕ (στην σημερινή τους μορφή) υπάρχουν από περίπου το 1975 και επιδοτούνται αδρά και υποχρεωτικά από το 1990. Στην πραγματικότητα, η μόνη "τεχνολογική επανάσταση" στις ΑΠΕ είναι ο τρόπος υποχρεωτικής τους επιδότησης που "ανακαλύφθηκε" περί το 1990 στην Γερμανία και έχει επιβληθεί σχεδόν παντού. Αλλά, παρά την πολλή φιλολογία για τις ΑΠΕ, σχεδόν όλη η ηλεκτροπαραγωγή, παγκοσμίως, εξακολουθεί και είναι από μονάδες κάρβουνου (ή λιγνίτη), μονάδες φυσικού αερίου, πυρηνικές μονάδες και υδροηλεκτρικές μονάδες. Μετά τόσα χρόνια, 100άδες δισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις και απίθανη προπαγάνδα, μόνο το 3% της ηλεκτροπαραγωγής είναι από αιολικά και φωτοβολταϊκά (και λιγότερο από 3% της ηλεκτροδότησης και λιγότερο από 1% της συνολικής παγκόσμιας ενέργειας).
Ακόμα και χώρες με πολλές ΑΠΕ, ενώ δηλώνουν "μεγάλα" ποσοστά ΑΠΕ, δεν ηλεκτροδοτούνται από αυτές. Με εξαίρεση, βέβαια, χώρες όπως η Νορβηγία ή η Κόστα Ρίκα που είναι περίπου 100% υδροηλεκτρικές.
Και στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα έχουμε ζήτηση για περίπου 5.000-6.000 μεγαβάτ (παραπάνω σε ώρες αιχμής). Ηλεκτροδοτούμαστε από λιγνίτη, φυσικό αέριο, υδροηλεκτρικά και, όλο και περισσότερο, από εισαγωγές ρεύματος. Και έχουμε εγκαταστήσει και 5.000 μεγαβάτ ΑΠΕ! Που επιδοτούμε με τουλάχιστον 2 δις ετησίως (όταν ο συνολικός τζίρος της ΔΕΗ είναι 5 δις)! Και δεν έχουμε επάρκεια ρεύματος! Γιατί; Μα επειδή οι ΑΠΕ "δεν μετράνε στην επάρκεια ισχύος". Το κουτουρού ρεύμα δεν είναι ηλεκτροδότηση. Το κουτουρού ρεύμα μπορεί να ενσωματωθεί στο δίκτυο, με την ηλεκτροδότηση, αλλά αυτή η ενσωμάτωση είναι πολύπλοκη, ακριβή και, τελικά, ενεργειακά και περιβαλλοντικά ατελέσφορη. Εάν δεν καταλαβαίνετε "γιατί δεν μετράνε στην επάρκεια ισχύος", αναρωτηθείτε αν θα φυσάει ή θα έχει ήλιο κάποιο βράδυ ή πρωί, μιας οποιαδήποτε μέρας δύο μήνες από σήμερα, που μπορεί να χρειάζεστε ρεύμα.
Αυτό το ιστολόγιο δεν είναι "εγκυκλοπαίδεια" ή το "απόλυτο εγχειρίδιο" για το θέμα των ΑΠΕ. Έχει τα λίγα απλά πράγματα που αρκούν για την υποστήριξη των ισχυρισμών μας στην Διακήρυξη, παρουσιασμένα σε χωριστές αναρτήσεις:
3. Τα αιολικά και οι άλλες λεγόμενες ΑΠΕ
4. Tα σχέδια για εγκατάσταση ΑΠΕ στην χώρα μας (χάρτης ΡΑΕ)
5. H ηλεκτροδότηση και οι ΑΠΕ στην Ελλάδα (δελτία ΑΔΜΗΕ, ΛΑΓΗΕ)
6. Ηλεκτροπαραγωγή, ηλεκτροδότηση, δίκτυα
7. Πηγές ενέργειας και ηλεκτροδότησης παγκοσμίως
8. Η (αποκαλυπτική) ιστορία των ΑΠΕ
9. Τα κριτήρια αξιολόγησης μορφών ηλεκτροδότησης και η "απελευθέρωση" της αγοράς
10. Ρύποι και εκπομπές της ηλεκτροπαραγωγής και ο ρόλος των ΑΠΕ
11. Το κόστος της ηλεκτροπαραγωγής (και της ηλεκτροδότησης)
12. Άλλα πρόσθετα διευκρινιστικά στοιχεία, όπως:
- Άρθρα, μελέτες και άλλες πηγές πληροφόρησης
- Άλλα στοιχεία που ίσως προστεθούν, όπως προκύπτουν
Καμία μορφή ηλεκτροδότησης δεν είναι "τέλεια". Οι ΑΠΕ έχουν όμως ένα βασικό, θεμελιώδες και, για την ώρα, ανυπέρβλητο πρόβλημα: Παράγουν ρεύμα ανάλογα με τον καιρό, όχι ανάλογα με την ζήτηση. Το ρεύμα δεν αποθηκεύεται, τουλάχιστον όχι πρακτικά, οικονομικά, ή σε ποσότητες δικτύου. Το κουτουρού ρεύμα δεν είναι κατάλληλο για ηλεκτροδότηση. Το κουτουρού ρεύμα, από ΑΠΕ, μπορεί να "ενσωματωθεί" σε δίκτυα ηλεκτροδότησης, αλλά αυτή η ενσωμάτωση είναι πολύ ακριβή, καταλήγει να μην εξοικονομεί καύσιμα και δεν κάνει τίποτα για την μείωση ρύπων (για την οποία διαφημίζεται). Κάθε μορφή ηλεκτροδότησης -- και οι ΑΠΕ -- πρέπει να αξιολογούνται από την άποψη του "τι παίρνουμε για αυτό που δίνουμε".
Οι ιδέες και οι τεχνολογίες της δεκαετίας του 1970 προωθούνται σαν δήθεν καινοτόμες ενεργειακές ή περιβαλλοντικές λύσεις, αλλά έχουν καταλήξει να είναι εργαλεία είσπραξης επιδοτήσεων, πληρωμένων από εμάς, που όμως δεν ανταποδίδουν κάτι σε εμάς. Είναι εργαλεία "αναδιανομής". Ή, είσπραξης "κεφαλικού φόρου" υπέρ τρίτων, με ποσοστά σε ενδιάμεσους που εμφανίζονται σας "επενδυτές" και "επιχειρηματίες". Και, ενεργειακά, είναι πεταμένα λεφτά. Έχουμε βάλει πολλές ΑΠΕ στην Ελλάδα (περίπου 5.000 αιολικά και φωτοβολταϊκά μεγαβάτ -- όσο όλη περίπου η ζήτηση), τα χρωστάμε, τα επιδοτούμε και οι ειδήσεις, δυστυχώς, λένε ότι δεν έχουμε επάρκεια ρεύματος. Ένα βήμα πριν από το μπλακ άουτ. Σε χώρα εισαγωγής ρεύματος μετατρέπεται η Ελλάδα. Σύσκεψη της Επιτροπής Διαχείρισης Κρίσεων για την επάρκεια ηλεκτρισμού στην χώρα. Τις εξελίξεις αυτές, τις είχε προαναγγείλει ο ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) στην Μελέτη Επάρκειας Ισχύος του 2013.
Η ηλεκτροδοτική μας στρατηγική, εδώ και 10 χρόνια, βασίζεται σε φυσικό αέριο και ΑΠΕ. Το φυσικό αέριο είναι εισαγόμενο, ακριβό και, προπαντός, όχι πάντα διαθέσιμο. Και οι ΑΠΕ; Αυτές, "σώζουν το Κλίμα"!
Μόνο που οι ΑΠΕ δεν σώζουν κανένα Κλίμα! Οι ΑΠΕ, εκτός από ενεργειακά ασήμαντες, όπου μετρήθηκαν, δεν έχουν μειώσει εκπομπές CO2 που υποτίθεται επηρεάζουν το Κλίμα. Δίνουμε, δίνουμε... Αλλά τι παίρνουμε; Γιατί, ακριβώς, βάζουμε και επιδοτούμε ΑΠΕ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου